ในการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร โดยทั่วไปนักศึกษาจะถูกประเมินผลโดยการให้แต่งบทสนทนาส่งแม้ว่าวิธีการดังกล่าวจะช่วยให้นักศึกษาสามารถเข้าใจในบทเรียนนั้นๆ ได้ดีและพูดได้คล่อง แต่ก็เป็นผลจากการเตรียมตัวฝึกฝนก่อนการเก็บคะแนน แต่ถ้าเป็นการซักถามโดยไม่ให้เวลาเตรียมตัว กลับพบว่านักศึกษาไม่สามารถสนทนาโต้ตอบได้ นับว่าเป็นปัญหาสำคัญของการสื่อสารในชีวิตประจำวัน เนื่องจากในชีวิตจริงการสื่อสารกันชาวต่างชาติ นักศึกษาไม่สามารถที่จะกลับมาใช้เวลาคิดหลายๆ วันแล้วตอบได้ ดังนั้นผู้สอนจึงต้องใช้วิธีการจัดการเรียนการสอนรูปแบบใหม่ โดยการให้ผู้เรียนสนทนาเกี่ยวกับการพูดถึงสุขภาพอาการป่วยและอาการบาดเจ็บต่างๆ และให้คำแนะนำแก่ผู้อื่นที่มีอาการป่วยหรือบาดเจ็บนั้นๆ ตลอดจนการปรึกษาหารือกันในปัญหาด้านสุขภาพอย่างง่ายๆ โดยเริ่มจากผู้สอนให้รายชื่อคำศัพท์เกี่ยวกับอาการเจ็บป่วยไม่สบายทั่วๆ ไปให้นักศึกษาท่องศัพท์พร้อมกับแนะรูปแบบประโยคต่างๆ สำหรับใช้ในการแนะนำผู้อื่น เช่น Why don’t you…, you should… จากนั้นให้นักศึกษาจับคู่กัน เพื่อจับสลากคำศัพท์โรค อาการ โดยห้ามบอกให้คู่ของตนทราบ แต่ให้ใช้ภาษาท่าทางในการบอกใบ้อาการแทนการพูด เพื่อให้คู่ของตนเองเป็นผู้ทายคำศัพท์นั้นๆ เมื่อทายศัพท์ได้ถูกต้อง ผู้ขายจะต้องให้คำแนะนำที่เหมาะสมต่อเพื่อที่ใบ้คำ เช่น การแนะนำให้ทานยาหรือพบแพทย์ โดยมีเงื่อนไขว่า คำแนะนำในครั้งแรก ผู้ใบ้ต้องตอบปฏิเสธคำแนะนำของผู้ทาย เพื่อให้ผู้ทายเสนอแนะแนวทางอีกครั้งหนึ่ง เมื่อผู้ใบ้ตอบรับข้อเสนอแนะรอบที่ 2 ของผู้ทาย ถือว่าบทสนทนาสิ้นสุด และนักศึกษาจะได้รับการประเมินคะแนนการสนทนา เทคนิควิธีการเรียนดังกล่าว ช่วยผลักดันให้นักศึกษาท่องศัพท์มีการคิดค้นท่าทางประกอบคำศัพท์ในแบบฉบับของตนเองทำให้จำคำศัพท์ได้ง่ายขึ้น การใช้เกรมใบ้คำก็ส่งผลให้บรรยากาศในชั้นเรียนมีความสนุกสนานจากการเดาท่าทางต่างๆ ของเพื่อน เช่น นักศึกษาชายเมื่อจับสลากได้อาการปวดท้องประจำเดือนก็จะมีวิธีการสื่อสารท่าทางได้ตลกขบขัน นอกจากนี้นักศึกษาต้องคิดคำแนะนำให้ทันเวลาทำให้นักศึกษามีความกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้น และช่วยลดความประหม่าให้กับนักศึกษาได้เป็นอย่างดี